Roer-ig

Roer-ig

Roer

Waar zijn we in het leven zonder roer? Met het stuurwiel of helmstok in de hand hebben we het gevoel dat we de richting van onze levensboot kunnen bepalen. Helaas valt het niet mee om bij een zijstroming de juiste koers te houden. Denk je in je zeilboot net dat je door de gunstige wind in plané zult gaan of je bootsnelheid wordt zo hoog dat je boot uit het roer loopt en zijn/haar eigen gang gaat. Dan is het verstandig om te reven, het zeiloppervlak kleiner te maken. Zeker in ons “ontwikkelde Westen” denken we steeds vaker dat ons leven maakbaar is en we zelf kapitein zijn. Om bij een te hoge snelheid, een te druk en gejaagd leven te reven, komt niet in ons op. In Gambia heb ik het gevoel dat veel mensen hier helemaal niet mee bezig zijn. Hun Schepper bepaalt hoe hun leven zal lopen en daar lijken ze zich bij neer te leggen. Ze varen mee op hun eigen schip en De Grote Roerganger (was overigens ook de bijnaam van Mao ) bepaalt de reis. En wij zijn nu de gulden middenvaargeul, tussen de rode en groene boeien, aan het uitvinden. Mochten we die vinden, dan zullen we het melden.

Onroerend goed.

In januari kunnen we hier de OZB gaan betalen. Er valt hier geen nota op de (digitale) mat, maar we moeten zelf naar het huis van de alkalo. De alkalo is hier de burgemeester, een functie die van vader op zoon gaat. Op het gemeentehuis komt (als hij er is) een ambtenaar van het kadaster van dit district om de penningen te innen. Vorige week vrijdag is Ali met de eigendomspapieren van onze 2 compound en voldoende geld in bankbiljetten van 5,10 en 20 dalasi op weg gegaan. Er is namelijk geen wisselgeld en Ali heeft al een aantal keren in een winkeltje ataya = thee voor 10 dalasi moeten kopen om de meegegeven biljetten van 100 dalasi “klein te maken”. Na geruime tijd kwam hij terug : gelukt. Helaas kon de ambtenaar geen rechtsgeldige kwitantie uitprinten (net nu de papierrol op; zul je altijd zien) .Ali was zo slim om een handgeschreven briefje te vragen als betalingsbewijs. Volgende week dan maar weer heen voor het officiële papiertje. Dat papiertje is na enige tijd overigens niet meer leesbaar en daarom kopieer ik het als lange-termijn-bewijs.Het bedrag aan OZB is hier exclusief afvalstoffenheffing en rioolrechten en dat scheelt flink: we betalen nu in totaal 375 dalasi per jaar. Dat is, voordat je je calculator erbij haalt, omgerekend ruim 5,-€ . We gaan maar niet in beroep tegen de waardepaling van de panden, hoewel we vorig jaar nog 350 dal betaalden, een flinke verhoging dus.

Afgelopen vrijdag moest hij dus weer heen voor de officiële kwitantie. Voor alle zekerheid toch maar alle papieren en het betalingsbewijs mee. Natuurlijk moesten alle betalers van vorige week ook terugkomen. Bovendien was de man “even weggegaan “. Het nam dus nogal wat tijd in beslag. Uiteindelijk zijn we weer voor een jaar klaar.

Ontroerend schoon.

Op zondagochtend is het hier autowasdag. Alhagy is dan uren bezig met het klinisch reinigen van het in-en exterieur van de auto’s, en dat zonder stofzuiger. Afgelopen week werden de kinderen ingeschakeld om de plastic matten nu eens een flinke beurt te geven met het befaamde OMO : zoals je op de foto ziet een echte schuimparty.

Beroerd,

anders kan ik de situatie niet beschrijven van het trosje bh’s, dat over de deurpost van een uit verroeste golfplaten bestaande erfafscheiding hing ( zie foto ): te koop voor 2,-€ per stuk. Na enig duimzuigen borrelde het volgende levensverhaal in me op:

Een bh, voor het gemak noem ik haar (?) Bea, wordt duurzaam gecreëerd met de naaimachine van een uitgebuite, onderbetaalde, minderjarige vrouw op de achtste verdieping van een kleinschalig naaiatelier in Bangladesh, volgens de verkopende partij in Nederland met uitstekende arbeidsomstandigheden en dito -voorwaarden. Nadat Bea voorzien is van een labeltje waarop de maat en het fairtrade logo wordt ze met veel zussen in een doos per containerschip naar Europa vervoerd. Op dit moment zou de reis mogelijk via Kaap de Goede Hoop gaan, een omweg van 5000 km. In bijvoorbeeld Nederland hangt ze te koop bij de Hema of een lingeriezaak en wordt gekocht door een dame, die Bea’s kleur en model wel bevalt. Bea wordt de eerste tijd in een handwasje gewassen ( “een wasmachine is de pest voor bh’s en ze zijn al duur genoeg”),maar belandt later gewoon tussen de bonte was in de Miele. Op een zeker moment voldoet Bea niet meer en wordt ze in een zak oude kleren in een bak van Humana gestopt. Ook is mogelijk dat ze tijdens de actie “Geef uw bh een tweede leven en vrouwen in Afrika een beter voorkomen, nu de tweede bh voor de halve prijs bij inleveren van een oude “ van de speciaalzaak Zusjes Lingerie wordt ingewisseld voor 2 verse exemplaren. Samengeperst in een baal (lucht vervoeren is duur ) wordt Bea nu 5000 km verscheept in zuidelijke richting naar een klein landje in West Afrika. Ze is opgelucht als de geperste baal uit elkaar gehaald wordt en ze belandt met andere gebruikte kledingstukken op het erf van een smid in het dorpje Madiana. Als uithangbord voor dit éénvrouwsbedrijfje in zo goed als nieuwe kleding wordt ze aan de omheining gehangen om klandizie te trekken. Overigens is het een geruststellende gedachte dat ze niet meer in de wasmachine zal belanden. Elk nadeel…..inderdaad.

Ik ben nog drukdoende een milieueffectrapportage te maken, in de veronderstelling dat de uitkomst flink confronterend kan zijn. Gelukkig ben ik geen influencer met -tig volgers. In dat geval moest de Hema de omzetderving zien goed te maken met de verkoop van warme rookworst, tompoezen en kaas. Dus trek je het niet aan.

Inwendig hoofdschuddend (nog niet zo makkelijk ) lees ik dit tranentrekkende verhaal nog eens door. Kan ik deze onzin wel plaatsen als gerespecteerd(?) weblogger en verspeel ik niet mijn opgebouwde krediet? Ik twijfel en besluit er nog eens over na te denken.

Wat verder kijkend dan mijn neus en de erfscheiding belandde ik met Ali als vertaler op het erf van de smid: een eyeopener. Die belevenis komt volgende week dan wel.

Geroerd

Waren Alied en ik na het bezoek aan Musa. Ongeveer 6 weken bezocht ik hem om te zien of ik iets kon verzinnen om zijn lot te verzachten. Musa is begin 40 en nadat er 3 jaar geleden loopstoornissen optraden, verblijft hij nu al 1 ½ in een donker kamertje, zittend op een matje. Tot overmaat van ramp kan hij zijn urine en ontlasting ook niet meer ophouden. Hij heeft nu 6 weken een hoge dosis vitB12 gehad en zoals ik al vreesde zonder enige verbetering. Ik heb hem nog eens onderzocht en het verhaal nog eens uitgevraagd. Het is erg lastig om zijn ziektegeschiedenis uit te vragen, omdat hij overtuigd is dat er sprake is van “Black magic” en mogelijk Satan hem dit bezorgt. Dankzij een rolstoel kan hij nu wel een poosje buiten zitten. Mmmm….nog maar eens diep nadenken.

Mocht je na het lezen van dit blog het gevoel hebben uit koers geraakt te zijn : volle kracht vooruit en houdt je roer recht!!