Waartoe?

Waartoe?

"Waartoe zijn wij op deez'aard?", schoot me afgelopen week door het hoofd. Vrijwel dagelijks balanceren we hier tussen "gewoon genieten " van onze oude dag en het proberen een klein beetje verschil te maken voor het leven van mensen om ons heen, hier in Madiana. Nu wil ik zeker niet de indruk wekken, dat dit balanceren steeds een bewuste bezigheid is, maar op het moment dat ik neig tot helicopteren - het vanuit een drone bezien van onze bezigheden- kan me deze gedachte zomaar te binnen schieten. Als ik op een zoekmachine deze vraag "waartoe" in typ, krijg ik overigens veel hits, die best aardig zijn om eens na te lezen. ( dus mocht u in deze koude , in Nederland, donkere tijd voor Kerst behoefte hebben aan Verlichting.... ) Het balanceren houdt in, dat we ons het ene moment bezighouden met het lijden van de omgeving en het andere moment gewoon bij een Nederlandse vriendin op zaterdag wat gaan drinken en eten, terwijl er mogelijk tussen 6 en 7 mensen met hun medische klacht aan de poort komen ( "ze kunnen me wat, het is hier geen moeten ")

Oma Touray

Vorige week beschreef ik de situatie in de compound van Fatou met haar familie.: Nu het vervolg met wat meer foto's : samen met Brit en als vertaler Ali zijn we gewapend met looprek en rollator weer op bezoek gegaan. Het simpele tabletje tegen hoge bloeddruk, heeft haar bloeddruk fors doen dalen. Nu wordt het de kunst om haar te laten doorgaan met dit middel, waarvan ik een flinke voorraad heb. De gedachte dat ze dit zelf zullen kopen, is immers een illusie. De aangepaste stoel op 3 poten lag nu in de hoek van de veranda. Oma zat op een kussen op de postoel. Dat zag er toch al weer anders uit als in het donkere hol op bed. Onze komst trok direct veel bekijks van een stel kinderen. Een meisje had een schaal op haar hoofd met 2 vissen, 1 ui en wat uienloof; oogst van een ochtend shoppen?

Ons doel was om te beoordelen of ze geholpen zou zijn met een looprek of rollator. Na enige uitleg kan ze met looprek een stukje lopen in de kamer. Gelukkig staat er geen meubilair in de weg en geen struikelkleedjes. Lopen achter de rollator blijkt een brug te ver. De uitleg dat er handremmen op zitten, komt niet over en de rollator dreigt al snel naar voren weg te schieten. Bij een ongelukkige val zal onze WA-verzekering de gevolgen waarschijnlijk niet dekken.We laten het looprek achter en de rollator gaat weer op de schouder van Ali terug.

De grasmachine

Op ons erf hebben we een heus gazon, niet zozeer om een modeltuin te hebben dan wel om in de droge tijd het stuiven van zand tegen te gaan. Het gras zoals wij dit kennen, is niet geschikt voor dit klimaat. We hebben daarom Bahama grass. In de regentijd kan dit flink hoog worden en daarom lieten we het de eerste jaren bij onze komst in november knippen met een snoeischaar. Voor 1000 dalasi huurden we "One Man" in, die dan in 2 dagen tijd geholpen door veel ataya ( sterke thee met een stimulerend middel) het gras kortwiekte. Voor deze sisifusarbeid was na een paar jaar niemand meer te porren ( achteraf leken we dus een golfstaatbewoner) en hebben we een grasmachine aangeschaft. De grasmachine houdt het nu al een kleine 10 jaar vol, inmiddels flink smokend, met de nodige kenmerken van slijtage. Toen we half november arriveerden was natuurlijk in eerste instantie alles op de compound ok, maar de kleine ongemakken werden in in de eerste weken gefaseerd verteld. Zo bleek de duwbeugel van de grasmacine aan 1 kant gebroken en aan de andere kant bijna.

Afgelopen week heb ik met Ali de grasmachine in de auto getild en bij een lasser is de beugel weer hersteld door op de (bijna) breuk een metalen strip te lassen. Zoals op de foto's te zien is de werkplaats overdekt en de lasser voorzien van een hoogwaardige zonnebril om te voorkomen dat hij lasogen krijgt. De grasmachine lijkt weer bruikbaar tegen betaling van 200 dalasi= 3,10 € aan materiaal en arbeidsloon.

Fatoumata.

Bijna 4 jaar geleden kwam een bejaarde dame vertellen dat ze een week eerder 's avonds laat een baby bij de poort van hun erf hoorden huilen : een vondeling. Hoewel er " een zogende borst" in de buurt was, was het wel een probleem het kindje te laten gedijen. Met babyvoeding van Kruidvat is Fatoumata groot geworden. Inmiddels is het meisje bijna 4 jaar en afgelopen week kwam Oma met een medische klacht op het spreekuur, vergezeld door Fatoumata. Op een foto ziet u ze samen. Ze bleek niet naar school te gaan, dus hebben we aangeboden het schoolgeld voor de kleuterschool te betalen. Morgen gaat Fatoumata voor het eerst naar school.. Mocht er een lezer zijn, die het aanspreekt om Fatoumata voor 3 jaren kleuterschool te sponsoren, een bedrag van 25 Euro per jaar,dan is DE kans er nu. Een mailtje naar steege@home.nl en we kunnen het regelen.Als ik nu een fondsenwerver voor een grote organisatie zou zijn, zou ik de vraag stellen: 'Waartoe bent U op deez'aard?",maar als vertegenwoordiger van de mini-Stichting Baobab Nursery School ben ik niet zo gewiekst.

Changement

Komende woensdag zal er voor ons weer een changement zijn van het decor van ons leven. We vliegen dan naar Nederland met de bedoeling op 7 januari weer in Madiana terug te keren.

U, onze lezers, wensen we alvast Goede Kerstdagen,een betekenisvolle jaarwisseling en een vooral gezond 2023. In het nieuwe jaar hopen we ook met dit weblog weer een frisse start te maken.