3 maal V

3x V

De Vrouw van....

In vroeger tijden was de vrouw van de dominee, de vrouw van de burgemeester en, vooruit, de vrouw van de dokter iemand die haar status ontleende aan het beroep van haar echtgenoot. Door ontwikkelingen in de laatste decennia, devaluatie van de bovengenoemde beroepen, een meer egalitaire samenleving wordt dit nu heel anders beleefd. Hoewel de man van Femke Halsema, de echtgenoot van Ursula en de vriend van ex-premier Ardern van Nieuw-Zeeland hier mogelijk anders over zullen denken.

Twee compounds verderop is de compound van de imam. Deze imam is een oudere man, altijd traditioneel gekleed in een lang gewaad, een naffo als hoofdbedekking, die immer uiterst vriendelijk is in zijn begroeting in het Mandinka, die ik weet te pareren . Soumoule-ibidie-tanante-kotanante klinkt het dan heen en weer. Soms wordt dit dan nog gevolgd door vragen betreffende het welzijn van alle compoundleden....en bij hem zijn dat er nog al wat. Volgens mijn informatie heeft deze imam slechts 1 vrouw ,maar de volwassen zonen met hun vrouwen en kinderen huizen ook in de bouwvallige huisjes op dit open erf. De vrouw van de imam is de enige vrouw die onze watchman Ali niet bij de voornaam noemt : the wife van de imam. Deze oude dame herken ik aan haar schorre, harde stem met de klank van een pot met een barst er in. Er zijn wel meer vrouwen met een hele luide stem, overigens erg handig om met elkaar, volgend dorpsgewoonte, over een afstand van 100 meter of meer vocaal te communiceren.

Afgelopen week zat deze "vrouw van" al vroeg voor hun erf achter een tafeltje, waarop onder een doek stokbroodjes en een pannetje met prut om er als beleg op te doen, voor de verkoop dus.. Om haar heen ettelijke kleinkinderen als hulp bij haar handel. Een uurtje later kwam ik haar tegen toen ze te voet op weg was naar haar perceeltje in de grote vrouwentuin, gewapend met twee zelfgemaakte emmers en 1 confectie emmer. Met toestemming heb ik beide foto's gemaakt, die je bijgaand kunt zien.

Ik meen de conclusie te kunnen trekken dat deze "vrouw van " zichzelf niet in een uitzonderingspositie bevindt door de roeping van haar echtgenoot.

Vrouwentuin.

Het vervolg: zoals ik vorige week schreef werkt de pomp weer en hebben alle bakken weer een kraan om overstromen te voorkomen. Afgelopen dagen bleek de overstromingskans maar klein te zijn, omdat in de betonnen wand van bijna alle bakken gaatjes zijn ontstaan. De gaatjes waren vooral goed te zien door de opgerolde plastic zakjes en takjes die als de vinger van Hansje Brinker erin gestopt waren in een poging de lekkage te verminderen. Mijn volgende stap was dus om Ali en zijn vriend Mass te vragen om alle bakken na te lopen om de gaatjes met cement te dichten. Daar zijn ze twee dagen mee bezig geweest : klaar.

Afgelopen vrijdag heeft Maarten met hulp van zijn helpers ( en de schrijver van dit verhaal) een waterleiding met 2 kranen aangelegd, zodat de zonnepanelen makkelijk schoongespoten kunnen worden. Wat resteert is het monteren van een nieuwe vlotter in de tank en met 20 meter kabel aan te sluiten op de omvormer, zodat de pomp "weet" wanneer de tank vol is.

Inmiddels heb ik ook kennisgemaakt met de baas van de tuin. Lamin is namens het dorpscomite belast met het in goede staat houden van de tuin. Het afgelopen jaar had ik hem niet gezien, maar nu kwam hij toch opdagen. Omdat hij geen Engels spreekt, gaat de communicatie moeizaam. Ik begreep dat hij graag eerder geweten had van mijn actie...tja. We hebben afgesproken beter te overleggen over de noden van de tuin. Bij het afscheid werd door de tolk genoemd dat Lamin wel erg ver van de tuin woont en graag een fiets of een scooter zou willen hebben........ en dat brengt me bij de volgende V van

Vragen

Hoewel vragen vrij staat, heb ik ook geleerd dat kinderen die vragen overgeslagen worden, laat staan kinderen die willen, want die krijgen voor hun billen ( tegenwoordig natuurlijk niet, want dan komt Veilig thuis aan de deur) , maar onze ervaring hier is wat meer gecompliceerd. Ik heb het dilemma al eerder geschetst : we willen graag wat betekenen in de gemeenschap van dit dorp en haar inwoners. Maar waar beginnen en wanneer zeggen we helaas pindakaas ( in dit pindaland zullen ze dat zeker begrijpen toch?)

Omte beginnen: ik heb de afgelopen week ontelbare keren in diverse talen een dankjewel gehoord voor de verbetering in de tuin- abaraka-jaraama-jerejef.

Ik steek 's ochtends mijn neus buiten de poort om ons ochtendbroodje te halen en kom 3 goedgeklede jongedames tegen. Na een hartelijke begroeting klinkt het " Give me money- geef me geld ". Gelukkig had ik mijn hoorapparaat op het nachtkastje laten liggen, maar mijn bril wel op want anders had ik deze bevallige jongedames gemist. Vervolgens ontmoet ik een oude dame op weg naar de tuin gewapend met emmers en een onkruidkrabber. Na de traditionele begroeting loopt ze door, terwijl ze als laatste woord "dassamole"? zegt: waar is mijn ontbijt?

Er is hoog bezoek : in een terreinwagen komen 3 mannen in haftan voorgereden, die door Ali binnen worden gelaten en in mijn "spreekkamer" geparkeerd. Na de nodige koetjes en kalfjes - mannen voor de draad ermee- vertellen ze dat het dorp graag een overdekte markt wil bouwen, zodat de vrouwen op de markt bij grote warmte in de schaduw kunnen zitten en in de regentijd droog zonder bemodderde benen. Het gebouw is al een aantal jaren in aanbouw, maar voor de coronatijd stokte de bouw. Het geld is vooral opgebracht door dorpsgenoten uit de diaspora, woonachtig in Europa en de VS. Halverwege de bouw was het geld op en geeft de inkomstenbron geen euro's/dollars meer. Ze vragen ons om steun om dit gebouw te completeren. De arbeid wordt zonder vergoeding door de dorpelingen verricht.

Uit de bijgehouden administratie blijkt dat er al 6500,- € is uitgegeven en er zou volgens de begroting nog eenzelfde bedrag nodig zijn. Samenvattend : goed project voor de gemeenschap, maar het gaat dus niet om "klein bier". Helaas wordt dit dus waarschijnlijk pindakaas.

Maar Verder kan ik jullie meedelen dat we genieten van het licht, de helderblauwe lucht, de perfecte temperatuur en dat we dit samen mogen beleven.