Scherpe tegenstellingen

Tegenstellingen

Terwijl wij hier in betrekkeijke rust genieten van ons winterverblijf, woedt er in Oekraine een felle oorlog. Terwijl wij aandacht en een financiele bijdrage vragen om 1 mens een kans te geven te overleven, is er 1 zieke man, die in een paar dagen honderden doden en duizenden gewonden op zijn geweten heeft, die miljoenen Oekrainers bedreigt, om niet te spreken van de schade aan huizen en infrastructuur. Dit valt natuurlijk buiten het bestek van dit weblog, maar ...... ik kan het niet onvermeld laten.

Ali Baba

Het midweekse bedelweblog heeft ervoor gezorgd, dat jullie ( stand van zondag 14.00 uur ) 1150 Euro hebben gedoneerd om Ali een kans te geven deze tumor te overleven.

ONZE HARTELIJKE DANK!!

Hij kwam vrijdagavond met een officieel schrijven voor het ziekenhuis in Dakar voor urgente behandeling in het buitenland. Morgen moeten daar nog stempels op en dan kan hij met zijn broer naar Dakar vertrekken.Ik geef hem dan maar iets meer geld mee dan alleen voor de operatie, omdat we geen idee hebben hoe lang hij daar moet blijven. Bovendien zijn er de reiskosten voor 2 personen en de verblijfkosten voor zijn broer. Zodra we informatie hebben over de behandeling in Dakar, gaan we dit melden. Mocht er geld overblijven na zijn behandeling, dan stellen we voor dat we dit besteden aan kleinschalige medische hulp, zoals onder beschreven.

Potdicht?

App-bericht van een aan Gambia gelieerde Nederlandse vrouw:" Ik zou graag langskomen met een vriend van me, die erg ziek is." Mijn antwoord : "Kan morgen eind van de middag". Later volgt: "Hij heeft geen tijd, want ..... "

Uiteindelijk blijkt dat hij onder invloed van zijn familie "onder behandeling"is van een marabou en probeert zijn klachten met lokale medicatie te verhelpen. Helaas heeft dit geen effect en daarna verschijnt hij aan de poort.

Ebrima is ergens rond de 40 jaar oud. Hij vertelt dat hij in een paar maanden tijd 30 kg is afgevallen. Dat is te zien aan zijn uiterlijk - hij oogt ziek en breekbaar- en zijn slobberende kleding. Ik neem tenminste aan dat zijn kleding niet op de groei is gekocht. Hij heeft een typisch Gambiaans tasje mee, waarin de onderste helft van een kartonnen pak. Elke minuut spuugt hij zijn speeksel in deze zak.

De oorzaak van het gewichtsverlies is het niet meer kunnen doorslikken van vast voedsel. Hij geeft aan dat het ergens in de keel blijft steken. Hij heeft al dokters bezocht en heeft uitslagen van bloedonderzoek : een bloedbezinking van 120 mm, een negatieve test op helicobacter pylori ( een maagbacterie en oorzaak van een maagzweer ) en een negatieve malariatest.

In zijn keel kan ik niets bijzonders ontdekken, maar in zijn hals voel ik talloze kleine gezwollen lymfeklieren. Zijn temperatuur is 38.2. Gezien de verhoogde bloedbezinking en de sterke vermagering dacht ik aan aids. Zou hij aids hebben en een rare infectie in zijn strottenhoofd door de verminderde weerstand? HIV kan hier kostenloos goed behandeld worden, maar gezien zijn uitgeteerde uiterlijk moeten we daar niet lang mee wachten. Ik geeft hem een antischimmelmiddel, flesjes nutridrink als krachtvoer en adviseer een HIV test. Hij komt terug met een negatieve HIV test en vertelt naar een regeringsziekenhuis geweest te zijn voor "scanning ". Met deze term wordt een ECHO bedoeld. Een paar dagen later komt hij terug, is verder afgevallen tot 44 kg en vertelt in een privekliniek terecht te kunnen voor een laryngoscopie = in het strottenhoofd kijken, voor de prijs van 15,- € . Hij krijgt van ons 15,- € en vertrekt. Uitslag: niets te zien !

De stop moet dus lager liggen en waarschijnlijk in de slokdarm: slokdarmkanker??De dokter in de privekliniek vertelt dat er in Banjul in de slokdarm gekeken kan worden: kosten 25,- €. Telefonisch overleg met deze dokter leert me, dat er in Gambia geen behandelmogelijkheden zijn voor deze akeligekanker .Ik overleg met Ebrima en vertel naar waarheid mijn verdenking. Op zijn vraag of hij daaraan dood kan gaan, beantwoord ik bevestigend.

Dilemma : geeft ik hem 25,- € om zeker te weten dat er een onbehandelbare ziekte is? Na ampel overleg krijgt hij 25,- en ondergaat de "horrible"maagkijkerij afgelopen maandag.

Verslag: geen kanker te zien in de slokdarm. Maag en 12 -vingerige darm zien er prachtig uit, maar de slokdarm is onderin helemaal rood en wit uitgeslagen. Kortom: er is een ernstige slokdarmontsteking, die de ernstige slikklachten verklaart ,maar in principe goed te behandelen is.

Ebrima oogt helemaal opgelucht en zo voel ik me ook. Hij is al gestopt met spugen van speeksel (?) en zal nooit meer roken.

Inmiddels is hij begonnen met zijn zuurremmende medicijnen en gaat aan de volgende lading Nutridrink beginnen. Gisteravond kwam hij om te vertellen hoe het gaat. Hij kan weer goed slikken en heeft reuze honger.Zijn laatste gewicht op mijn weegschaal was 44 kg,maar afgelopen maandag in Banjul 40 kg (?) .Gisteren straalde hij toen hij 46,5 kg bleek te wegen.Hij zal levenslang door moeten gaan met zuurremmers.

Conclusie : onverwacht goede besteding van 25 euro.

Het fenomeen Marabout

Elk land op aarde heeft naast de officiele gezondheidszorg"alternatieve behandelwijzen ". In Gambia zijn er behandelaren ( soms mishandelaren ) van diverse snit. Wij horen hier het meest over de marabouts. We zien tot nu toe alleen de negatieve effecten van het gaan naar marabouts. Afschuwelijke infecties, breuken genezen in een flinke hoekstand en verhalen over mensen die overleden zijn nadat ze hun toevlucht hebben gezocht tot "local medicine". We horen soms de term "They took him/her to Casamance "en he/she passed away. Ze ( de familie ) namen de zieke mee naar de Casamance = Zuid-Senegal ) en daarna overleed de patient(e). Of er een oorzakelijk verband is tussen het gaan naar de lokale genezer en het verscheiden weten we natuurlijk niet. Kortom: daar ga ik me in verdiepen en ik zal erover verslag uitbrengen.

Maar eerst goed om te bedenken hoe de situatie dienaangaande in Nederland is. Als huisarts in Hoogeveen had ik te maken met mensen die naar een "Duitse Dokter "gingen en terugkwamen met onduidelijke middelen. Ze besteedden vaak een fors bedrag aan het consult en een injectie. Ze kwamen daarna op het spreekuur om de medicijnen op kosten van de verzekering voor te schrijven en waren dan boos als ik weigerde een recept te maken,omdat het een onbekend middel was of omdat ik de verantwoordelijkheid niet kon nemen. Andere uitbehandelde kankerpatienten zochten hun heil bij een arts in de Krim ( Ov) ,die een aanhanger was van de Moermantherapie. Hun resterende levenstijd werd extra zwaar door het drinken van bietensap en andere akelige "voedingsmiddelen". Huilbaby's drijven hun ouders tot wanhoop en in die radeloosheid gaan ze naar een osteopaath in Staphorst. Het nekje van de baby is bij de geboorte scheef komen te staan en dat valt met wat manipuleren wel te verhelpen. Dan hadden we nog "het boertje van Staphorst",die druppeltjes uit kleine flesjes verstrekte. Niet vergeten wil ik de mevrouw uit Dwingeloo met een zogenaamde vegameter. Met deze meter, te vergelijken met de laptop waarmee de elektronica van je auto wordt beoordeeld, zag ze in een oogwenk wat de oorzaak van de klachten was. Een arts op het Hogeland ( er gaat toch nog wat boven Groningen ) behandelde mensen met rheumatische klachten met injecties die anabole steroiden bevatten. Ik zei wel eens gekscherend dat hij daar maar een scheerapparaat bij moest leveren voor de dames die als bijwerking baardgroei kregen ( en een lage stem) .

Tot zover de splinters. Over naar mijn eigen balk : eind jaren 70 deed ik een cursus homeopathie. Ik heb mensen met steeds weerkerende bijholteklachten Cinnabaris D3 voorgeschreven, kinderen die ophielden met huilen zodra ze opgepakt werden Chamomilla korreltjes D12, mensen met akelige pijn van hun stuitje na een val Hypericum D12 tabl en kinderen met steeds oorontstekingen die doorgeprikt werden Pulsatilla D12. U vraagt zich nu af of dit beter werkte dan een placebo : ik moet het antwoord schuldig blijven. Marabou pur sang dus.

Na deze hand in eigen boezem durf ik volgende week over de praktijken van de marabouts te schrijven.

Restaurant op het zand.

Mochten jullie nog eens in Gambia komen en voor je gevoel ver weg van het hotelgebied, maar in feite op steenworpafstand, willen lunchen of dineren, dan kunnen we Franco Inn van harte aanbevelen. Wij hadden afgelopen week daar de ervaring dat een tamme papegaai zelfs de resten van je bord wil eten.Eerlijkheidshalve moet ik vermelden dat ons bij herhaling werd aangeboden het beestje in zijn kooi te zetten. Het is dus zeker niet zo, dat we jullie deze tropische verrassing ook kunnen garanderen. Overigens kun je hier ook terecht om te verblijven en/of workshops te volge ( www.francoinn.com )

Deze laatste alinea is vanwege de leuke foto van de papegaai en om jullie te laten weten dat we hier ook best ontspannende momenten hebben. Mocht iemend medelijden hebben.