Tropisch allerlei

Tropisch allerlei.

Bezit maakt........ ( vervolg)

De eerste dagen na onze aankomst begin november zijn altijd gevuld met het schonen van ons huis. Hoewel onze tuinman de vloeren al heeft geveegd, is er altijd voldoende stof en zand overgebleven. Na ons vertrek in april zijn de eerste twee maanden vaak heet door de dan heersende woestijnwind met als bijwerking het fijne gele woestijnzand, dat door alle kieren dringt. Daarna volgt de regentijd met veel vocht en dus kans op schimmelvorming. Na een half jaar is dan een voorjaarsschoonmaak geen overbodige luxe.
Bij het leeghalen van de keukenkastjes onder het aanrechtblad viel een bruin bergje op.... : geen verpulverd hout zoals achtergelaten door termieten, geen restanten van lekkage van de gootsteen, geen eieren van mieren, maar wat wel.?? In een spleet tussen twee kastjes krioelt het van de grote mieren... Gelukkig hebben we altijd een spuitbus "Bobspray"in huis. Dit bevat een ongetwijfeld in Europa verboden, adembenemend stinkend insecticide dat veel soorten tropische ongedierte van het leven berooft. En weer maakt de Bobspray zijn reputatie waar, want na ruim spuiten in de genoemde spleet, komen uit alle hoeken en gaten grote mieren te voorschijn, die zich zieltogend uit de voeten proberen te maken. Binnen een paar minuten zijn de eerste 10.000 opgeruimd en weggeveegd. Het is onmogelijk om onder het keukenblok te kijken, zonder te hakken en breken, dus spuiten we elke avond maar even in de kier om mieren die net uit het ei gekropen zijn het leven zuur te maken.
Rijst per kopje

Rijst is hier volksvoedsel nummer 1. Het bezit van een zak rijst van 50 kg is net zo'n rijkdom als in Nederland vroeger een mud aardappelen in de kelder: laat de winter nu maar komen. Voor diegenen ,die niet zo veel te besteden hebben dat ze 1200 dalasi ( 20,-€) kunnen uitgeven voor een zak rijst, is er dan ook nog een zak rijst van 25 kg. Voor de minder bedeelden is er de mogelijkheid om rijst per kopje te kopen, 9 eurocent per kopje. Hoewel ik ons, zeker in Gambia, niet onder de minder bedeelden wil rekenen, kopen we de rijst toch per kop. Daarom loop ik een paar honderd meter naar het winkeltje van Abdullai, omdat ik weet dat hij rijst per kop verkoop. Bij binnenkomst reageert Abdullai verrast : welkom, wanneer ben je gekomen?, heb je je vrouw meegenomen?, hoe is Holland? Eén van zijn vrouwen- ik meen dat hij er 2-3 heeft- komt achter de toonbank naar voren en steekt me een hand toe, terwijl ze met de andere hand tussen haar vingers wijst. Mijn eerste medische visite heb ik al weer te pakken. Ze heeft inderdaad flinke schimmelinfecties tussen haar vingers ofwel een zwemmerseczeem ,maar dan tussen haar vingers. Ik weet dat er tussen de ingezamelde medicijnen nog een tube antischimmelcreme zat en vertelt haar aan het eind van de middag te komen. Abdullai vult mijn tupperwarebakje ondertussen met 5 kopjes rijst en na afrekenen loop ik weer terug.

Binta

Op de terugweg kom ik langs het erf van de loodgieter-buurman Nyasi. Ik heb hem al wel ontmoet, maar zijn vrouwen nog niet, dus ik klop op de gammele deur van oude golfplaat en stap onder het uitspreken van de begroeting " Salem maleikum" het met zand bedekte erf op. De eerste vrouw van Nyasi heet Binta , is ongeveer 45 jaar oud, goedlachs en fors aan het gewicht. Ze zit midden voor de deur op de enige plastic stoel, die de familie rijk is. Binta begroet met als altijd vrolijk. Helaas spreekt ze geen Engels en maar een petit peu Frans. Ze mixt dit met Wolow en laat deze taal nu net mijn zwakke punt zijn! In haar zin ontwaar ik het woord "peso" en bedenk dat dat "gewicht" betekent. Nu begrijp ik haar..... . Een aantal jaren geleden kwam ze op mijn spreekuur met klachten, die naar mijn idee samenhangen met haar overgewicht. Ze woog toen 120 kg bij een lengte van 1.70. Ik heb haar toen geadviseerd af te vallen en beloofd dat ze 1000 dal zal krijgen ( 15,-€) als ze onder de 100 kg weegt. Elk jaar komt ze nu in november om te wegen, maar helaas is 108 kg tot nu toe het minimumgewicht. Kennelijk heeft de moed nog niet opgegeven en komt ze nog eens wegen. Fanta is de tweede vrouw van Nyasi en als altijd is zij aan het zwoegen, terwijl Binta troont. Ze is nu de was aan het ophangen. Dochter Ramatullai, 17 jaar jong, zit op een randje van de put. Ik vraag haar of ze niet naar school moet. Uit de reactie blijkt dat ze uit geldgebrek gestopt is op de middelbare school en nu naar de Arabic school gaat. Deze school is gratis. Gelukkig wordt hier wel les in het Engels gegeven en niet in het Arabisch.

Mohammed Singateh.

In mijn weblogverhalen van afgelopen februari / maart vertelde ik over het baby'tje Mohammed, wiens moeder geen borstvoeding had en die ondanks flesvoeding in het begin niet wilde groeien. Bijgaand staat nog een foto van hem op de dag dat zijn moeder met hem kwam en een foto van 2 maanden geleden. Oordeelt u zelf.

Watermeloenentijd

De watermeloenentijd is hier begonnen. Dat betekent dat er veel watermeloenen gelijktijdig op de markt komen. Langs de grote wegen liggen dan grote bergen watermeloenen, die allemaal te koop worden aangeboden. Op bijgaande foto is een, overigens bescheiden, bergje te zien.

Disclaimer : door het vaak trage internet hier lukt het me niet altijd om de foto's bij een verhaal gelijktijdig te uploaden. Als u geen foto's ziet, en ze wel wilt zien, moet u later nog eens kijken.