Einde overwintering

Einde overwintering

Komende donderdag vliegen we terug naar Nederland. Het verlaten van Madiana voelt altijd dubbel : prima om weer terug te gaan naar onze hoofdbehuizing in Hoogeveen en ons leven daar weer op te pakken en anderzins het gevoel onze "Gambiaanse familie" in de steek te laten nu na de grote hitte de komende maanden de regentijd aanbreekt met haar vochtig drukkende warmte, verdere economische neergang en de moeilijke bereikbaarheid van de dorpen door onbegaanbare wegen. Het

zal weer even wennen zijn aan de temperatuur, de wolken, het gereguleerde leven en we missen de bananen, papaya's en sinasappels die op ons erf aan het rijpen zijn. ( zie foto's).

Ali Baba

Ali is volgens vertrokken naar Senegal en we hebben gehoord dat eerst de CT scan herhaald moest worden. Reden: in Senegal kunnen ze het Engelstalige verslag niet begrijpen (!)

Twee-veelwijverij.

Door mijn naspeuringen naar het fenomeen multigamie ben ik mogelijk wat gevoeliger voor verhalen over het wel en wee van dergelijke relaties, op dit moment zijn het vooral wee verhalen, en twee situaties wil ik hier beschrijven. Zoals meestal in het leven is er meer slecht nieuws dan goed nieuws. Het lijkt hier de NOS wel.

A : een gestudeerde Gambiaanse man ( ik noem hem Abdullai ) van rond de 50 jaar met een goede positie op een islamitische scholengemeenschap is bijna 25 jaar getrouwd. Zijn echtgenote bestiert het huishouden met strakke hand omdat hij geregeld voor zijn beroep moet reizen. Tegen bekenden heeft hij verteld dat hij een voorstander van monogamie is. In zijn traditioneel ingestelde familie is een bijna 90 jarige pater familias, die vroeger deze scholengemeenschap heeft opgericht, en deze draagt Abdullai op nogmaals te trouwen en wel met een door hem aangewezen jongedame. Abdullai gehoorzaamt en trouwt met de dwingende aangeboden bruid. Zijn eerste echtgenote is niet gecharmeerd van deze wending van haar lot en weigert de nieuwe vrouw de toegang tot de compound als Abdullai op reis is. Op die momenten moet haar concurrente ophoepelen dus. Zijn deels volwassen kinderen die allen een goede opleiding hebben gehad zijn ernstig teleurgesteld in het gedrag van hun vader. Zijn Gambiaanse vrienden horen pas na 2 jaren dat hij tegen zijn principes in een tweede vrouw gehuwd heeft. De meningen over Abdullai zijn verdeeld : is hij een slappeling en had hij gewoon tegen zijn hoge oom moeten zeggen dat hij weigerde aan dit huwelijksbevel gevolg te geven of is dit nu typisch "overmacht"?

B. Dembo trouwt met Fatoumata en zij schenkt hem 4 dochters ( slechts dochters). Hij gaat van haar scheiden en zij vertrekt noodgedwongen met achterlating van 1 dochter. Er moet immers geschoond, gewassen en gekookt worden. Gelukkig vindt hij een nieuwe bruid, Maryama, trouwt met haar en ze ontvangen in het bekende tempo ( elke 2 jaar ) 4 kinderen. Dan besluit hij voor een mogelijk verlies met Isatou te trouwen en ook deze verbintenis is vruchtbaar. Op een reis in het binnenland treft hij Binta, het is liefde op het eerste gezicht en Binta volgt hem naar de kust met achterlating van haar kinderen. ( "hier vind je wat en daar laat je wat "). Helaas is Maryama not amused en dat zal ze bezuren. Hij wil van haar scheiden, maar ze heeft geen familie om naar toe te gaan en blijft op de compound wonen. Dembo verbiedt Isatou en Binta met haar te praten. Afgelopen week horen we dat Dembo een dikke knoop heeft doorgehakt. Isatou heeft het naar zijn zin te veel opgenomen voor Maryama en nu moeten Maryama en Isatou beiden het erf en het grootste deel van hun kinderen achterlaten ( ze hebben naar onze schatting ieder 6 kinderen ). Er wordt hier niet getrouwd voor de wet ( er is geen burgerlijke stand ) en er bestaat dus ook geen wetsartikel dat over een onderhavig geval iets zegt.

Zwanenzang.

Dit is mijn laatste reguliere weblog van winter 2011-2022. Zodra er nieuws is over de behandeling van Ali Baba komt er een korte extra editie op deze site.

Hoewel mijn stijl, passend bij het beroep van huisarts, meer doenerig dan denkerig ( laat staan reflecterend ) is, probeer ik soms toch vanuit een drone positie naar mijn schrijverij te kijken.

Wat is mijn drijfveer om elke week weer wat te uploaden over wat we hier meemaken? De aanleiding is dat de vraag na onze terugkeer in Nederland "Hoe was het in Gambia " door de lange periode en alle gebeurtenissen niet goed te beantwoorden was. Al doende kwamen we er achter dat wij nu meer open blijven staan voor wat er om ons heen gebeurt, zowel door het te beschrijven als door de "druk" om elke zondag toch de zelf opgelegde deadline te halen. Verder speelt het gedeelde vreugd is dubbele vreugd principe : het delen geeft een goed gevoel. Volgens de teller van deze site zijn er elke week bijna 200 mensen, die dit verhaal lezen. Nu is het natuurlijk de vraag hoeveel mensen er toevallig op geraken, en dus niet lezen, en hoeveel mensen het aandachtig lezen. Het aantal reacties per week is maar een minimaal percentage van de "hits", maar zelf houd ik er (ook) niet van om onder een weblog te reageren, dus hoe kan ik dan verwachten dat.....?

Wanneer ik een stukje na een aantal weken herlees , met meer afstand tot het onderwerp, twijfel ik soms of mijn woordkeuzes niet provocerend kunnen overkomen. Ik kan de lezer overigens verzekeren dat ik op 5000 km afstand van Nederland toch ook vaak de raakvlakken met onze samenleving probeer te zien.

We hopen onze serie overwinteringen en weblogverhalen in november te kunnen vervolgen in een periode van meer vrede dan op dit moment.

Mocht iemand willen reageren, maar niet op deze site : mail naar fjtersteege@ziggo.nl