(on)Gevraagd.

(On) Gevraagd.

Vragen nog steeds vrij??...Mmmmm.

Zoals vrijwel elke tweede helft van de middag zitten we na onze siesta in de schaduw achter het huis met een kop thee te lezen / puzzelen, afgewisseld met een duik in het zwembad om af te koelen. "Opa en oma zijn aan het relaxen " heet het dan hier, alsof we hier niet altijd relaxen. Yassin is inmiddels thuisgekomen van de school waar ze lesgeeft met 7 kinderen in de auto. Een uurtje later komt ze naar ons toe, natuurlijk eerst informerend hoe het met ons gaat, maar daarna komt ze wat aarzelend to the point: de weduwe van Babucarr staat aan de poort met de vraag of we wel een zak rijst willen doneren. Er is geen geld meer om rijst te kopen.

Babucarr is ongeveer 2 jaar geleden overleden. Ik leerde hem 5 jaar geleden kennen, toen hij kwam in verband met kortademigheid bij inspanning. Hij bleek een flink hartklepgebrek te hebben, waaraan hij inmiddels dus is overleden. Bij leven was hij "in het bezit"van 2 vrouwen, met resp. 7 en 4 kinderen. Als vuistregel zeggen we altijd tegen mannelijke patienten dat ze na een hartinfarct weer sex mogen hebben als ze weer de trap op kunnen lopen. Traplopen deed Babucarr niet, dus zal hem wel geen advies gegeven zijn over sex en zo erg zat het klepgebrek dus niet in de weg. De vrouwen waren na flinke ruzies ieder op een eigen erf "gestald"en Babucarr had op dinsdag en vrijdag zijn wisseldagen. Op die dagen reisde hij van Madiana naar Lamin en vv, ongeveer 30 km, om telkens met open armen ontvangen te worden ( "kan ik even huishoudgeld vangen?") Na zijn overlijden, in Madiana, zaten beide vrouwen naast elkaar in het donker op de grond in de slaapkamer weduwe te zijn. Voor mij was het vreemd om 2 vrouwen te condoleren met het verlies van hun echtgenoot. Babucarr was in dienst van het Amerikaanse Peacecorps als taalleraar. Na zijn overlijden keerde het Peacecorps geld uit aan beide weduwen naar rato van het aantal kinderen, dat Babucarr hen nagelaten had. Ik neem aan dat in Nederland een pensioenfonds ook aan twee weduwen ieder 35 % van het pensioen van hun overleden echtgenoot uitkeert, mocht veelwijverij ( prachtig woord toch ) toegestaan zijn.

Maar inmiddels is dat geld al lang op en moet deze vrouw, Ami genaamd, zich redden met haar 7 kinderen in de leeftijd van 6 en 20 jaar. En hoe ze dat doet, iseen raadsel dat niemand ons kan uitleggen. En nu hoopt ze dat wij bijspringen...... Lastig .Aan de ene kant van het "beslissingsspectrum" zien wij het advies aan Ami om Allah te vragen om uitkomst en aan de andere kant het geven van geld voor een zak rijst. De schakeringen tussen deze uitersten zal ik hier niet allemaal schetsen. Bij het advies om te bidden, hebben wij het voordeel dat ze ons mogelijk niet weer om hulp zal vragen en als we rijst doneren mogen we niet verwachten dat Allah dit als equivalent van de wonderbare spijziging zal omzetten in een zak rijst die nooit opraakt.

En Yassin is degene die met de staart tussen de benen naar ons toekomt om te vragen. Als zij haar vriendin Ami ( toeval ) weigert om ons te vragen, wordt zij als slecht bestempeld. Zij woont immers met blanken samen en kan uitstekend als medium fungeren om wat rijkdom te transplanteren. En Yassin is degene die Ami moet uitleggen dat ons advies als niet- moslim is om Allah te bidden om rijst....en kom dan maar eens geloofwaardig over!!

Nu zouden we kunnen overwegen om volgend winter als afwisseling te gaan overwinteren in een appartementje op de 5e verdieping aan een Spaanse Costa of in de camper aan de Algarve. Ons leven zou daar meer voorspelbaar zijn met twee keer per week jeu de boule, een kreatieve middag, rummikubben met de buren, de kans om te leren bridgen en als afsluiting van het seizoen een superbingo met vleesprijzen. Daar is kans op een rijk sociaal leven tussen alleen maar medelanders. Maar goed.... we hoeven nu nog niet te beslissen.

Geheel ongevraagd

werden de sterk spastische kinderen, van wie bovenstaande foto's ( met getekende toestemming geplaatst) geboren in arme gezinnen in het binnenland. Behalve de slechte scores op babysterfte en moedersterfte, waarover ik vorige week schreef, zijn er ook veel kinderen, die door hersenletsel tijdens de geboorte niet het leven krijgen dat we ze zouden gunnen. Britt, vrijwilligster voor de stichting www.caring4mobility.nl maakte afgelopen week een driedaagse tranentour door het binnenland van Gambia, tijdens welke ze 25 familiesmet gehandicapte gezinsleden bezocht. Deze sterk spastische kinderen met handicaps in verschillende gradaties worden door hun ouders in leven gehouden met een sterk insufficiente voeding. De kinderen hebben vaak slikstoornissen, waardoor ze alleen vloeibare voeding krijgen. De "voeding " bestaat vaak uit gestampte rijst / couscous of mais met water en het is dan ook geen wonder dat ze ondervoed zijn. Britt heeft gisteren aan ngo's werkzaam op dit gebied om financiele hulp gevraagd bij het verstrekken van volwaardige voeding. In situaties als deze is dan de ethische vraag "Waar doen we goed aan?" uiterst actueel.

Civetkatten.

En nog steeds leren we bij : afgelopen week kwamen onze buren op hun wandeling een groep jongens met wel 20 honden tegen, die op jacht waren en als buit 2 civetkatten hadden. Deze katachtige dieren maken hun hol in een oude termietheuvel en voeden zich met kleinere dieren. We wisten niet dat deze roofdieren in deze omgeving voorkomen. Op bovenstaande foto zie je de jachttrofeeen om hun nek hangen.

En verder is er dan nog de vraag aan de afdeling Water van onze Holding "Van alle markten thuis" om te gaan kijken op een compound waar na uitdiepen van de put de pomp geen water meer produceert. Daar moeten we eerst nog een passende offerte voor uitbrengen.

En zo blijven er na vandaag nog 2 zondagen over, waarop we jullie belasten / vermoeien / opbeuren / vermaken / kleur geven aan, voordat we weer naar de "beschaafde wereld" reizen.