Veiliggelanders?

Veiliggelanders?

Misschien doet de titel van dit stukje je denken aan een term die het laatste jaar regelmatig in discussies gebruikt wordt, maar dan moet ik je erop wijzen dat dit een foute associatie is. In de asielopvangcrisis gaat het namelijk over veiligelanders.

Wij waren maandag veiliggelanders omdat we veilig zijn geland op de luchthaven van Gambia met de bedoeling om hier tot 24 maart door te brengen. Het is dezelfde bedoeling die we hebben om jullie wekelijks, in opzet op zondag, op de hoogte te houden van het wee en wel op en rond ons Toubabokunda erf in Madiana. Omdat Gambia een veilig land is, moet het wat die veiligheid betreft wel goed zitten. Nu ook nog gezond blijven……

Ik zou in herhaling vallen als ik zou benoemen welk zintuig ons vertelt waar we uitstappen op het moment dat de deuren van het vliegtuig geopend worden, dus dat laat ik dit jaar achterwege. Wie nieuwsgierig is leze het eerste verhaal van vorig winter.

Bij het uitstappen van de bus die voor ons de 200 meter afstand van het vliegtuig tot de aankomsthal overbrugde, maakte we kennelijk een zodanig boemelige en ouwelijke indruk op de beambte belast met het welzijn van krakkemige toeristen dat we via de voorrangsroute langs de hele rij voor de balie waar de security fee betaald moet worden geleid werden. Hoewel dat lekker vlot ging en we een flinke voorsprong op anderen kregen, ging deze weer teloor bij de douane en het wachten op onze koffers op de bagageband. Bij de veiligheidscontrole van onze bagage zaten een paar slaperige dames achter de schermen, zodat de contrabande niet ontdekt werd.

Alhagy kon ons niet halen omdat hij druk was met een groep Nederlanders, maar Ismaela stond al op ons te wachten. ( Ismael is ook een naam uit de Koran in een verhaal identiek aan dat in de Bijbel, vandaar dat het in Gambia wemelt van de mannen met deze voornaam) .Bij de auto ( van Alhagy ) aangekomen, bleek een klein euvel. Als deze auto lang in de zon staat, willen de deuren soms niet van de vergrendeling. Zo ook op dat moment. Gelukkig had deze brave Toyota medelijden met deze overkokende mensen en gingen de deuren na enig aandringen toch van het slot.

Op de nieuwe snelweg reden we vlot richting huis. Opvallend was dat er nu belijning is, wat de zaak overzichtelijk maakt en sommige chauffeurs er toe verleidt om een route tussen twee strepen te kiezen. Er zijn na veel dodelijke ongevallen nu her en der forse verkeersdrempels gemaakt ( Bump ahead) met daarachter zebrapaden. Dat haalt de snelheid van de auto’s gemiddeld wel naar beneden.De Gambiaanse Socutera ( “dit is een bericht van de overheid”) moet nog wel een campagne starten gericht aan overstekende voetgangers, dat de zebrapaden geen decoratieve functie hebben, maar bedoeld zijn om met gevaar voor je leven over te steken. De veterinaire autoriteiten zijn nog in conclaaf hoe de koeien, geiten en schapen in deze voorlichting meegenomen kunnen worden

Na een paar boodschappen gedaan te hebben reden we naar ons huis, waar we zoals altijd hartelijk begroet werden door onze buren, de kinderen en de honden. Ali, onze tuinman, had weer erg zijn best gedaan om het huis schoon te maken en de tuin ziet er keurig uit. Aan de groei van de kinderen en de spontaan opgekomen palmbomen kunnen we zien dat er weer ruim een half jaar voorbij is.

Als we vragen of alles ok is in de buurt, wordt dat natuurlijk bevestigend beantwoord. Na wat doorvragen, blijken er toch wel weer een aantal sterfgevallen te zijn bij families die we kennen.

Ansumaneh abanta= dood.

Ansumaneh blijkt 16 november overleden te zijn. Ansu zagen we in zijn blootje in het zand rondkruipen toen hij een paar jaar oud was. Hij had de uiterlijke kenmerken van een syndroom met sterke mentale beperkingen. We vonden een sponsor waardoor hij naar een opvang voor kinderen met een psychische en fysieke beperking kon. Door de aandacht die hij daar kreeg, kon hij zich toch wat ontwikkelen. Toch functioneerde hij nu hij overleed op 16 jarige leeftijd nog op kleuterniveau. Op donderdag is zijn moeder met hem naar het ziekenhuis in Brufut gegaan, hij kreeg medicijnen en zou weer naar huis gaan. Op straat zakte hij in elkaaren moeder Maryama moest een taxi nemen. Thuisgekomen is hij op een matras gelegd en na 2 dagen overleden.De korte omschrijving die we hier eerst te horen krijgen is :” he was not feeling well and passed away”.

Na de regentijd

Op straat rond ons huis zijn de sporen van de regentijd te zien. De Islamitische school op de hoek heeft zijn beste tijd gehad ( zie foto). De golfplaten muren waren mogelijk nodig om een lekkend dak te maken. Gezien de robuuste bouwwijze die nu duidelijk te zien is, had dit gebouw een storm ook niet overleefd. Terwijl de weg voor ons erf de regentijd dit jaar wonderwel heeft overleefd, zijn op andere plaatsen te zien dat er “zandzakken voor de deur” nodig waren om de veranda van de buurtsuper niet te laten verzakken

Soms

denken we nog steeds “even” een klusje te kunnen doen. Omdat ik er afgelopen woensdag achter kwam dat de geldigheid van de verzekering van een auto op 22 november afloopt, reed ik vrijdagmorgen “even” naar het kantoor van de verzekeringsmaatschappij om de verzekering te verlengen. Het was rustig op het kantoor en de dame achter het bureau zat ongegeneerd te gapen en zich uit te rekken, conform de cultuur hier ter plaatse. Na de gebruikelijke begroetingen, noemde ik de reden van mijn komst. Haar antwoord was simpel en bevatte slechts 2 lettergrepen: ”no light”.Dat betekent hier niet dat het te donker is om te werken maar dat er toevallig “even” geen elektriciteit is. En het valt niet te voorspellen wanneer er wel weer “ current” is. Volgende keer beter insha-Allah.

Overleefd.

Afgelopen maart schreef ik over de baby van 6 maanden, gebracht door oma, die slechts 500 gram boven het geboortegewicht woog. We gaven een flesje en babyvoeding en Ali zou de maanden daarna babyvoeding geven tot het op was. We horen nu dat het kind blaakt van gezondheid. Dankzij een donatie hebben we 40 pakken Kruidvat voeding in voorraad. Afgezet tegen alle baby’s die vandaag zijn overleden, is 1 leven natuurlijk maar betrekkelijk….

Morgen

Ga ik weer beginnen met het doen van spreekuur. Afgelopen week waren er al mensen die vroegen naar mijn startdatum. We zullen het zien.