Schrijfader

Schrijfader.

Het overkomt me zo nu en dan dat ik gedurende de week me realiseer dat ik weinig stof heb voor mijn blog. Ik ben dan altijd blij, dat ik niet gebonden ben aan een dagelijkse column. Ik prent mezelf in, dat een zondags geplaatst bericht met slechts de mededeling dat door een schrijversblock dan wel tijdelijk verstopte schrijfader er geen stukje geplaatst wordt natuurlijk niet betekent dat ik direct afgeserveerd wordt. Naast vaste lezers, die zich dan bezorgd afvragen of hier “alles goed gaat ”zijn er mogelijk ook mensen die zich verplicht voelen om mijn soms meer met transpiratie dan met inspiratie geproduceerde stukjes ( “ik sta kennelijk op de maillijst “ of “het is zo sneu als er niemand deze onzin leest”) te lezen en daarom een zondag vrijaf wel waarderen.

Afgelopen week gebeurde er weinig en dreigde dus het dichtslibben van bovengenoemde ader. Met kunst en vliegwerk heb ik deze vernauwing kunnen dotteren, overigens zonder achterlaten van een stent, dus een recidief ligt op de loer. En alleen door deze ingreep onderstaande regels.

Fauna

Onder de reacties op mijn laatste editie stond de kanttekening van René, dat in deze omgeving van oprukkende urbanisatie de achteruitgang van de natuur de andere kant van de medaille is. Nu we sinds februari 2008 ons huis hier hebben, ervaren we elk jaar dat de omgeving verandert en het steeds drukker wordt. De enorme toename van de bevolking door het hoge gemiddelde kinderaantal per vrouw, ver boven de “vervangingswaarde” van 2,1, zorgt er natuurlijk voor dat er gebouwd moet worden. Het vertrek van duizenden jongemannen naar Europa betekent weliswaar een sterke afname van het procreatief potentieel van Gambia, maar kennelijk wordt dit ruim gecompenseerd door de achterblijvers, die niet te beroerd zijn om desnoods meer dan 1 dame te huwen ofwel slechts te bevruchten, dan wel vertrekkers,die na een kort verblijf op vakantie in Gambia hun met-de-handschoen getrouwde echtgenote met pril leven in haar buik achterlaten. Twintig jaar geleden werd gezegd dat dit kleinste landje van Afrika 1,5 miljoen inwoners had en nu is de schatting 2,5 miljoen. Ik schrijf bewust schatting want er is hier geen basisadministratie.

Maar ik dwaal af: we zien inderdaad dat bomen gekapt worden en plaatsmaken voor huizen in aanbouw. De eekhoorntjes die al knagend onder onze dakplaten hun nest maakten en daarbij schade = lekkage veroorzaakten zijn (gelukkig) verdwenen, maar sommige volgelsoorten zien we ook niet of minder. Andere species duiken nu op: in de tuin zien we dagelijks een hornbill=neushoornvogel en afgelopen week hoorden we een “parkietgeluid” en dat kwam van 2 Bonte Boertjes, een klein soort papegaai. Gezien de slangenbeet van de jongen zijn er ook nog altijd slangen die hier hun habitat hebben.

Nu de weg tussen ons huis en de kustweg deels geasfalteerd is, merken we hoe lekker het is om niet in 6 kilometer wagenziek te worden door het gehobbel. Mochten we de heroïek van het rijden over relatief ongebaande wegen missen, dan zijn er nog voldoende wegen met diepe kuilen en mul zand om ons hart op te halen.

Ook zijn de zandkasteelvliegen nog steeds vaste bezoekers in ons huis. We hebben geen idee hoe deze insecten, kruising tussen vlieg en libelle, heten, maar wel weten we dat ze binnen korte tijd een kasteel van zandkorreltjes kunnen bouwen waarin ze eitjes leggen en hun larven zich ontwikkelen. Meestal volgen we de koers van dit insect met argusogen om te zien op welk verborgen plekje deze rakker aan het bouwen is. Deze week zag Alied dat het gezicht van een masker op de veranda een merkwaardige uitbouw had gekregen. Op de foto’s zie je de larven die na openen van de behuizing het zonlicht zien. Ik hoop dat er geen lezers zijn die menen dat je dit bouwsel pas mag afbreken nadat de kindertjes uitgevlogen zijn en het andere kijkers er niet van weerhoudt om de andere foto’s wel te bekijken omdat ze even onpasselijk worden van deze foto’s als van de laatste slangenbeetwondfoto.. Zo, ja dat zal ik de volgende keer een waarschuwing “Pas op, bevat schokkende beelden” toevoegen.

Vooruitgang

Toen ik vorige week na het ongeval van Ali in de traumakliniek aankwam waren de plaatjes van de röntgenfoto’s al te zien op de telefoon van een buurman. Het zal ongeveer 10 jaar geleden zijn, dat ik op een zondag met een Nederlandse mevrouw in een privé-kliniek was en de zojuist gemaakte röntgenfoto van slechte kwaliteit aan een waslijntje vastgeknijperd in de zon hing te drogen.

Wat betreft Ali is er ook vooruitgang. Hij is uiteindelijk woensdagmiddag geopereerd. Helaas was er geen functionerend röntgenapparaat in deze belangrijke traumakliniek, zodat er nog geen X-foto ter controle gemaakt kon worden. Naar ik begrijp krijgt Ali ook nog antibiotica per infuus om te voorkomen dat er een botinfectie optreedt. Zo heeft hij nu na de operatie 4 dagen in het ziekenhuis gelegen, wachtend tot er een X-foto gemaakt kom worden of er vervoer naar het grote ziekenhuis in Banjul geregeld is.

Verdriet

Woensdag 11 december verschenen 3 vrouwen op mijn spreekuur. Twee dames droegen 2 bundeltjes doeken voor hun borst, waaruit na uitpellen 2 baby’s van 10 dagen oud tevoorschijn kwamen. De oplettende lezer raadt het al: Awa en Adama. De vraag aan mij was of ik babyvoeding voor de kindjes had, omdat een tweeling voeden met borstvoeding wel lastig was. Ik verstrek babyvoeding als ik vaststel dat een kind achterblijft in gewichtstoename, maar dat kon ik niet vaststellen tijdens het eerste bezoek. Het geboortegewicht stond niet vermeld op de “clinic cards”, maar bij wegen bleken beiden 3850 gr te wegen. Omdat baby’s van 10 dagen vaak nog wat onder hun geboortegewicht zitten, was hier dus sprake van een voldragen tweeling met een indrukwekkend gewicht. Na uitleg heb ik gezegd dat ze na 1 week terug moesten komen om te wegen en dat ik bij onvoldoende gewichtstoename als aanvulling kunstvoeding zou geven.

Afgelopen week kon ik bij gebrek aan vertaler Ali geen spreekuur doen, maar woensdagavond, 18 december, stond een moeder, met een verdrietig gezicht, met 1 kindje op de rug op de poort te kloppen. Ik verwachtte echter een tweeling……. , maar Adama is overleden. Na het roepen van buurvrouw Yassin voor de vertaling: vrijdag 13 dec. had de moeder Adama de borst gegeven en ze voelde dat hij koorts had. Ze wreef hem in met een traditionele olie. De volgende ochtend was hij overleden, met bloed uit zijn neus…….

Altijd lastig hoe je in deze situatie je meeleven kunt uitdrukken – alle woorden schieten te kort - ,maar via vertaling is dat nog lastiger.

Awa woog 4145 gram en was dus in 1 week 300 gram aangekomen, ruim voldoende. Geen Kruidvatvoeding nodig.

Kerst

Volgens verschillende weerprofeten zal het 1^e Kerstdag hier een gure dag worden : maximaal 26 graden. Je zou haast gaan dromen van een White Christmas. Ik heb geen idee of hier ook een periode is met meer kans op frisse dagen, maar het lijkt me onwaarschijnlijk dat we de IJsheiligen of de Schaapscheerderskou dan kunnen transplanteren. We halen ons fleecedekentje voor de kille nachten maar vast tevoorschijn.

We wensen alle lezers fijne Kerstdagen.