Ongebruikelijke week

Ongebruikelijke week

Integratie.

Zoals ik vorige week meldde, hebben we deze week bezoek van (klein)kinderen. Afgelopen maandag kwamen Eelke, Janneke met Sven, Mette en Tom ( resp.13,12 en 9 jaar oud ) aan op het vliegveld. Hun Corendon-vlucht landde 45 minuten na het TUI-vliegtuig en dat vergt nogal wat van de organisatie op dit vliegveld. Gezinnen met kinderen krijgen voorrang in de eerste rij voor de betaling van de “security-fee”, maar dat helpt natuurlijk niet bij de bagage-band. Voor arriverende Nederlanders is het, zeker bij aankomst rond het middaguur, even een temperatuurschok. Het was maandag heel ruim boven de 30 graden. Bij aankomst thuis gingen de kinderen rechtstreeks in het zwembad.

Vorig jaar klikte het goed met de kinderen van Alhagy en Yassin en dat maakte dat iedereen zich erg verheugde op een week samen spelen. Het was weer leuk om te zien hoe ze, ondanks de taalbarrière, de hele week weer voetbalden, in het zwembad dolden en spelletjes speelden. De enige keer dat we moesten helpen te vertalen was om duidelijk te maken dat het spel dat in het Engels Ludo heet door ons Mens-erger-je-niet genoemd wordt.

Op de foto’s zien jullie de Ïce Party, ofwel onbeperkt ijs eten, en samen spelletjes doen aan de grote tafel op de veranda.

Tijdens deze week wordt weer gedemonstreerd hoe makkelijk mensen met een verschillende achtergrond en uit een heel andere cultuur met elkaar om kunnen gaan. Het leren kennen van “anderen”, zal vast helpen om de integratie van bevolkingsgroepen uit verschillende culturen te bevorderen. Dat is weer wat anders als integratie zien als “zij” moeten zich aan “ons” aanpassen.

Overigens: hebben mensen die op een bepaalde plek op deze aardkloot geboren zijn daarmee meer recht op dit plekje/ deze vrijheid/ deze welvaart dan mensen die toevallig geplant zijn op een plaats met armoede, onderdrukking en oorlogsgeweld? Het woord “gelukzoekers” wordt in dit verband gebruikt voor mensen die “bij ons” niets te zoeken hebben. Immers hebben “wij” dit geluk door geboorte/ hard te werken zelf verdiend en dat laten we ons door “hullie” niet afpakken, nietwaar?

Hopeloos.

Hoewel ik deze week geen spreekuur heb gedaan, omdat op dat tijdstip de temperatuur gaat zakken en het dan “de leukste tijd van de dag is”, stonden er afgelopen week toch mensen voor de poort, met wie ik had afgesproken dat ze “een keer” zouden komen. Ze kwamen met onder anderen een jongetje van 6 jaar, klein voor zijn leeftijd, met een enorme bolle buik. Ze waren al met hem in Dakar geweest. Dakar, de hoofdstad van Senegal, heeft een ziekenhuis met een hoge standaard en dito prijzen. Gelukkig hadden ze de verslagen meegenomen. Het schrift was lastig te lezen en in het Frans, maar ik er uit op dat hij een stofwisselingsziekte heeft. Er was verteld dat hij verdeelt over de dag veel suiker moet hebben. Waarschijnlijk lijdt hij aan een aangeboren stapelingsziekte, waarbij er wel suikervoorraad in de lever wordt opgeslagen, maar de suiker daaruit niet meer vrijgemaakt kan worden. Daardoor wordt de lever steeds groter en dat verklaart de opgezwollen buik. Er zijn verschillende vormen van deze ziekte met een verschillende prognose wat betreft levensduur. Er is geen behandeling voor tot dusver.

Ik vraag me in een dergelijke situatie altijd af, wat de mensen van mij verwachten…

Ali

Afgelopen vrijdag zijn de hechtingen van de operatie uit de arm van Ali verwijderd. Gelukkig zijn de wonden goed aan het genezen en is er geen botontsteking ontstaan. Over een aantal weken zal wel een röntgenfoto gemaakt worden om te zien of de breuken genezen zijn.

Opa Sillah

De vader van Yassin, een man van rond de 70 jaar, is afgelopen vrijdagnacht overleden. Hij is vrijdagmorgen naar een ziekenhuis gegaan, naar verluidt met buikklachten en koorts, en daar binnen 24 uur overleden. Afgelopen zomer had hij prostaatklachten, waarvoor hij tijdelijk een katheter had. Reconstruerend is hij overleden aan een urineweginfectie met sepsis= bloedvergiftiging.

Opa Sillah was voor zijn kleinkinderen een geweldige opa, bij wie ze vorige week nog hebben gelogeerd. Voor ons was hij een bescheiden, goedlachse man, die voor ons als elektricien klusjes heeft gedaan en in het huis van Ali de bedrading heeft aangelegd.

Opa Sillah overleed in de nacht rond 4 uur. Daarna moet binnen een aantal uren het overlijden aan familie, buren en vrienden worden gemeld, die ook binnen enkele uren op het erf arriveren. Er worden dan plastic stoelen gehuurd, eten gemaakt en de begrafenis die plaatsvindt na het 14.00 middaggebed georganiseerd. Onder luid weeklagen van de vrouwen wordt het lichaam door alleen mannen naar de begraafplaats begeleid. Daar wordt het lichaam in een lijkzak aan de aarde toevertrouwd. Veel familieleden blijven dan “logeren” tot de 7^e dag. Er moet dan elke dag gekookt worden. Na de 7^e dag gebeden gaat iedereen naar huis en op de 40^e dag is er weer een plechtigheid, vaak met een geldinzameling voor de achterblijvers.

All-inclusive

Ook naar Gambia boeken steeds meer mensen een all-inclusive vakantie. "U kunt uw portemonnee/bankpasje wel thuislaten". Het valt goed te begrijpen dat mensen die voor het eerst donker Afrika bezoeken voor zekerheid gaan. Bovendien "komen we voor onze rust" en dan is het lekker om rond het zwembad te blijven met gratis drankjes en je tegoed te doen aan de buffetten in het hotel. De touroperators bieden nu ook uitstapjes aan, die al voor vertrek online te boeken zijn of ter plekke op een "Welkomstbijeenkomst". Zeker met een gezin zijn deze tripjes veel duurder dan wanneer je met een groep met een lokale taxichauffeur op pad gaat. Bij een uitstapje in een airco bus of achterop een vrachtwagen voorzien van afdak en stoelen wordt een vast programma op een vaste dag in de week georganiseerd,waardoor je bij het uitstappen zeker weet belaagd te worden door kinderen die precies weten dat de bus op woensdagmorgen rond 11.00 uur voor hun school stopt.

Mocht je in je familie of vrienden/kennissenkring mensen kennen die voor het eerst naar Gambia gaan en een beetje avontuurlijk zijn ingesteld, dan zou je hen met ons in contact kunnen brengen via ons mailadres "steege@home.nl", zodat we hen na aankomst in Gambia wegwijs kunnen maken in de mogelijkheden het land en de bevolking te ontdekken.

Intermezzo.

Wij vliegen donderdag 9 januari naar Nederland om 2 weken later weer naar de zon terug te keren. We willen als onderbreking van onze overwintering onze andere (klein) kinderen in levende lijve ontmoeten.

We rekenen erop dat jullie de komende zondagen ook zonder ons weblog op een plezierige manier kunnen doorbrengen en hopen onze wekelijkse verslagen op zondag 26 januari te hervatten.