Cob(r)aatje

Cob(r)aatje.

Naar aanleiding van de cliffhanger vorige week over het vangen en wegbrengen van de gevangen cobra kreeg ik zelfs persoonlijke berichten. Zo werd betwijfeld of een inzittendenverzekering wel de gevolgen van een slangenbeet dekt. Omdat ik in de polisvoorwaarden hierover geen informatie kon vinden, heb ik afgelopen week bij het verlengen van de autoverzekering op het kantoor even navraag gedaan. Een slangenbeet bij bewust vervoer van een slang is uitgesloten, maar mocht je gebeten worden door een slang of schorpioen, die zich in je auto verstopt heeft (gewoon pech dus), dan wordt alles vergoed. Nu moest ik voor de extra prijzige verzekering (grote 4WD auto) ook wel 1200 dalasi neerleggen voor de jaarpremie. Voor zo’n bedrag, omgerekend 14 Euro, mag je wel een uitgebreide dekking verwachten.

Maar nu wil ik jullie niet langer in onzekerheid laten. Cobaatje, het cobraatje, dat Huub en Annet gevangen hebben was waarschijnlijk nog maar net uit het ei gekropen en nauwelijks droog achter de oren, want ze mat nog maar ruim 15 cm. Omdat ik geen uitsteeksels zag, waaruit af te leiden viel dat het niet Cobaatje, maar Kobusje betrof, ben ik uitgegaan van een zij. Na het decreet van Trump over gender hebben we ook maar keuze uit 2 geslachten. Overigens kan een vrouwtjes Koningscobra in een gebied zonder mannetjes haar eigen eieren succesvol bevruchten. (Daarover gaat het decreet van Trump niet).

De eigenaar van de Reptilefarm in Kartung, een bevlogen Fransman, gebruikt slangen om Gambianen uitleg te geven over deze angst inboezemende reptielen. Hij probeert te bereiken dat slangen niet direct gedood worden. Slangen worden hier als dusdanig gevaarlijk gezien, dat ze zonder uitzondering gedood worden. Overigens waren wij 2 jaar geleden geen haar beter, toen we een zwarte spitting Cobra van 1,5 meter op ons erf hebben gedood., overigens “we”=Ali. De eigenaar wilde dit jonge slangetje graag hebben voor educatief gebruik, toen Annet hem een foto appte. Daarom hebben we het veilig in een emmer met een bodem zand en afgedekt met plasticfolie naar Kartung gebracht. De Fransman heeft uitleg gegeven over de verschillende soorten gif bij giftige slangen. Cytotoxisch gif maakt cellen dood en neurotoxisch gif geeft verlamde zenuwen en is potentieel dodelijk. Ik realiseer me nu dat de jongen, die in november kwam met een grote wond bij zijn enkel kennelijk gebeten is door een slang met een cytotoxisch gif. Dat verklaart ook dat er in eerste instantie dood weefsel rond het bijtpunt was. Ten onrechte heb ik toen de conclusie getrokken dat de wond was ontstaan door het besmeren met een bijtend plantenextract. Wat betreft slangen ben ik weer iets minder onwetend geworden. Voor de echte liefhebber: Cobaatje is een burrowing Cobra, wel giftig, maar niet bijtgraag. Ik heb het even opgezocht: burrowing betekent dat ze een hol maken. Overigens kan ik me niet anders voorstellen dan dat haar moeder toch op enig moment op de compound van Huub en Annet verbleven heeft (of nog ergens huist?).

We hebben Cobaatje dus in Kartung achtergelaten, samen met de emmer die de Fransman graag wilde houden. De sfeer in de auto op de terugweg was bedrukt: je gaat je toch snel aan zo’n beestje hechten.

Zoals dat gaat met cliffhangers: een beetje overdrijving is toegestaan.

Spreekuurtje

De afgelopen weken was het al met al rustig op mijn dagelijkse spreekuur. Nog vergeten ben ik te vertellen over een 35-jarige vrouw, die op de motor door haar 16-jarige zoon werd voorgereden. Ze kwam uiterst wankel met zwabberende benen de poort door en mijn “spreekkamer ”in. Samengevat heeft ze sinds een aantal jaren loopstoornissen, gehoorstoornissen, een afwijkende spraak en slikstoornissen. Ze is voor zover financieel mogelijk “overal ”geweest.In de meegebrachte paperassen zie ik behalve veel rekeningen alleen de normale uitslag van een X foto van de borstkas. Tja…dit kan “van alles” zijn, maar gezien de rode tong en de slikstoornissen doet het me denken aan een drietal mensen met soortgelijke klachten die na vit B 12 injecties wonderbaarlijk opknapten. Nu komen wonderen natuurlijk maar sporadisch voor- anders waren het ook geen wonderen meer-, maar mijn enige optie behalve niets doen is vit B12 injecteren. De 5^e apotheek bleek dit middel te hebben. Ali belde de zoon op om te vertellen dat moeder kan komen voor de prik. Dan duurt het nog 3 weken voordat ze na nog 2 telefoontjes komt….afgelopen week de 1 e injectie. In beide consulten heb ik uitgelegd dat ik geen garantie geef op herstel.

Afgelopen donderdag een spreekuurtje:

Ali vertelt om 17.00 dat er al een patiënt is die bijna een uur heeft gelopen en wat vroeg is. Ik begin eigenlijk om 18.00 uur. Om 17.30 laat Ali de patiënt binnen, dat wil zeggen 2 dames met 6 kinderen in de leeftijd van 3 tot 6 jaar, allemaal met grote ogen deze Toubab aankijkend. Ze hebben dus bij een temperatuur van 34 graden een paar kilometer door het hete zand gelopen. Eén vrouw en alle kinderen hebben verspreid over hun lichaam ontstoken plekjes met pus. Bij navraag zijn de plekjes jeukend.Mijn eerste idee is dat er in hun bedden een insect is dat iedereen bijt, waarna door krabben een infectie optreedt. Het lijkt geen schurft te zijn, maar er zijn meer opties (ik krijg jeuk nu ik dit typ…ik hoop de lezer niet en zo, ja niet krabben) want er komen hier ook bed wantsen voor. In de grote bedden, die je hier soms in de huisjes ziet staan met afmetingen van 2 x 2 meter kun je makkelijk een stuk of 10 peuters/kleuters kwijt en wat wil je als rechtgeaarde bed wants nog meer?Ik leg via Ali uit dat ze het beddengoed moeten wassen, de matras een dag in de zon moeten leggen en alle kinderen tegelijk moeten verschonen. Ik hoop dat ze een hele grote wasmachine en veel drooglijnen hebben. Ik schrijf ze allemaal toch maar een antibioticum voor vanwege de geinfecteerde plekjes.

De slaapomstandigheden hier zijn natuurlijk niet veel anders dan van de grote gezinnen in Nederland vroeger die allemaal in een bedstee met deuren dicht sliepen met het jongste kind op een plankje tegen de wand.

Daarna komt een huilende jonge vrouw aanstrompelen, ondersteund door haar moeder. Het is een dochter van een buurfamilie. Ze heeft 2 weken geleden aan beide onderbenen brandwonden opgelopen omdat haar rok vlamvatte. Koken gaat hier op hout en dat geeft meer kans op brandwonden dan jullie inductiekookplaat. Ze woont eigenlijk bij haar schoonfamilie en die was van mening dat lokale middelen, als plantenpoeder, deze akelige brandwond wel kon genezen. Inmiddels zijn de brandwonden flink ontstoken en loopt de pus er af. De dag voordat ze bij mij kwam was ze al via het buurtziekenhuis naar een groot ziekenhuis geweest. Daar waren de wonden met een borstel en water lekker schoongeschrobt. Ze zijn hier niet kleinzerig als het gaat om een ander pijn te doen. Na verbinden met vette gazen, forse pijnstilling en antibiotica werd ze zittend op het zitje van een rollator, die we hier nog hebben staan weer naar huis gereden. Het mulle zand onderweg was daarbij lastig, maar dan maar een stukje op de rug van een sterke buurvrouw. Drie dagen later ben ik maar even naar haar toegelopen om het verband te wisselen. Ze kan weer wat lopen en de wonden zijn onherkenbaar verbeterd.

Vervolgens komt een 10-jarig meisje met haar moeder. Ze is 2 weken geleden ook geweest in verband met een bobbel rechts in de hals. De bobbel lijkt een gezwollen lymfeklier, die langzaam is ontstaan, zonder infectie in de buurt en ook niet pijnlijk. De bobbel is niet spijkerhard, maar wel vast aanvoelend. Op andere plekken zijn geen vergrote lymfklieren te voelen. Ik heb op goed geluk een antibioticum gegeven met een advies toch echt na 2 weken terug te komen. Vandaag: geen verbetering. Ik heb gezegd naar een groot ziekenhuis te gaan. Hopelijk gaan ze ook, als ze geld hebben, want het zit me niet lekker.

En verder mensen met hoofdpijn sinds vandaag, kiespijn door carieuze elementen en snotneuzen met hoesten. Natuurlijk ontbreken de hardwerkende vrouwen niet die twee keer per dag hun groentes water geven met water uit de put en daardoor overal pijn in ‘t lijf hebben. Ze vertrekken weer met 10 tabletjes van een pijnstiller.

Veel tijd kost het consult van een aardige oude vrouw, die begint met het uitgebreide begroetingsritueel met veel herhalingen, klaagt over een doof rechteroor waarin een droge bruine prop blijkt te zitten, het advies krijgt na een paar avonden olie druppelen terug te komen en dan enkele minuten gebeden prevelt waarin ze Allah aanroept en vraagt om mij een long life en prosperity te geven. De “Amens”van Ali en mij buitelen over elkaar heen en mevrouw weet maar van geen ophouden. Als ze onder dankzegging de poort uit is, merkt Ali op dat het wel bijzonder is dat een Moslim en een Christen allebei hetzelfde woord Amen hebben. Zo kan het spreekuur flink uitlopen.

Herstel Ali’s arm.

Afgelopen maandag zijn er weer röntgenfoto’s van Ali’s arm gemaakt. Helaas zitten de botten nog niet zo stevig vast dat de pin uit de ellepijp getrokken kan worden. Over 3 weken weer terug.

Ondertussen kan Ali bijna alles weer doen en geniet hij er ook van om weer klusjes op te pakken. We zijn samen bezig de te hoog opgroeiende bougainville te snoeien en in eerste instantie zou ik de schaar hanteren en Ali opruimen. Afgelopen week pakte hij uit eigen beweging de schaar-op-steel om te ervaren of hij dit al kan. Glunderen!

Zeewindje.

Na een ruime week stof gehapt te hebben door een flink stoffige zandwind uit het Noordoosten bij een temperatuur van 35 graden, draait de wind nu weer naar het Westen. Het heeft nu weer meer zin om de vloeren te vegen en het meubilair zandvrij te maken. De temperatuur zal de komende 2 weken tussen de 25 en 28 graden zijn, dus voor alle mensen die van zonsopgang tot zonsondergang vasten wat draaglijker.