HAND

HAND
Hand om tand

De broodoorlog, waarover ik vorige week schreef, is nog niet achter de rug. Het is ons wel duidelijk dat de bakkers door de gestegen prijzen van broodmeel geen tapalappa voor 7 dalasi kunnen bakken. Ook begrijpen we dat de voorgestelde prijsverhoging naar 10 dalasi een fikse hap uit een gezinsbudget neemt. Op dit moment worden er minder broden gebakken dan er vraag naar is: er worden grotere broden gebakken en voor 10 dalasi verkocht, er worden nog de kleine broodjes voor 7 dalasi aan de man gebracht, maar ook wordt er voor kleine broodjes 10 dalasi gevraagd als de winkelvoorraad bijna op is. Overigens ter informatie: ik heb uit nieuwsgierigheid zowel de grote als de kleine stokbroodjes op onze keukenweegschaal gelegd : 180 gram en 140 gr. Als ik hier een Salomonsoordeel moest vellen: verkoop de grote broodjes voor 10 dalasi, want dan is er een redelijke prijsverhoging. Het is elke ochtend even afwachten of er boord op de plank komt, maar voor ons weinig aan de hand.

Verminkte hand van Nene.

Afgelopen week belandde ik op een ochtend, op jacht naar ons ontbijt, in een buurtsuper, die buiten mijn ochtendloopje ligt. De "winkel" leek verlaten, maar op mijn Salem Maleikum ( Vrede zij met U ) hoorde ik wat gestommel achter het gordijn naast de toonbank. De winkelierster ( ik weer niet of deze benaming in de lhbtq..... tijd nog toegestaan is en hoop niet dat dit viral gaat ) had in de haast een veelkleurig doek tot onder haar oksels omgeslagen, maar kennelijk zich geen tijd gegund om de lap volgens de regelen der kunst vast te zetten, dus moest ze haar ellebogen strak tegen het lichaam houden. Nadat ze de lap ervaren had vastgezet, bleek dat ze nog brood had. Toen ze me hielp bij de transactie viel me op dat ze haar linker hand, gewikkeld in een onooglijk vies verbandje, niet kon gebruiken. Bij vertrek adviseerde ik haar aan het eind van de middag te komen, zodat ik de hand kon bekijken en beter kon verbinden.
Na het verwijderen van het verband kwam een hand te voorschijn, die grotendeels onbruikbaar is geworden door een kennelijk zeer forse infectie. Wat tot voor kort absoluut niet voor de hand liggend zou zijn, gebeurde nu: ze liet me op haar telefoon een aantal foto's zien van de verschrikkelijke infectie, waarvoor ze in het academisch ziekenhuis in Banjul opgenomen is geweest in november. Wat nu nog resteert is een open plekje tussen twee vingers en wat op een schimmelinfect lijkt tussen andere vingers. Na verbinden en aanbrengen van antischimmelzalf kwam de vraag of ik ook medicijnen voor diabetes heb. Mmmm..... dat verklaart ook dat een jonge vrouw zo'n infectie krijgt. Haar medicijnen blijken op te zijn ( van die witte,dokter ) en ze spuit 2x per dag insuline. Verder was het advies in Banjul om een bloedsuikermeter te gaan gebruiken.....en of ik die ook heb voor haar. De behandeling van diabetes vereist continuiteit en die kan ik hier natuurlijk niet bieden. Deze schoenmaker houdt zich aan zijn leest. Natuurlijk zijn er in Nederland veel ongebruikte bloedsuikermeters, maar de strips zijn bepaald niet gratis en elke meter heeft weer eigen strips. Helaas dus niet....
De komende weken zal ik proberen de wondjes op de hand dicht te krijgen en haar daarna te stimuleren om de hand weer te gaan gebruiken.

Voor de hand liggend

vanuit het gezichtspunt van Nene is om dan de volgende dag te komen met een familielid. Nene werd vergezeld van een oud ogende dame met een verschrompeld gezicht. Ze wordt al maanden gekweld door een pijn alsof ze gebeten is door een schorpioen. Nadat er veel kledingstukken opgetild waren verscheen ter hoogte van de onderste ribben links een bandvormige strook met dikke littekens. Ik realiseerde me dat zo dus de restanten van een ongetwijfeld flinke gordelroos op een zwarte huid er uit zien: heel anders dan op de blanke huid. De beet van een schorpioen geeft dus dezelfde branderige pijn ( dat weten we dan ook weer ) als van een zgn postherpetische neuralgie = een zenuwpijn door de beschadigde zenuwwortel na een herpesinfectie. Na een poging tot uitleg aan de hand van een internetfoto en de teleurstellende mededeling dat deze toubabdokter dit niet kan genezen en dat het "levenslang" kan aanhouden, vertrokken ze met een voorraadje medicijnen specifiek tegen deze pijn. ( toevallig nog ergens gevonden tussen ingezamelde pillen ).

Met eigen hand.

Het aanbod van groente op de lokale markt is zeer beperkt en diepvriesgroente heeft ook zijn beperkingen. Wij vinden de combinatie rijst -taugeh met een pittige saus met kip een gerecht dat past bij de tropische omstandigheden hier. Leve internet : taugeh zijn de kiemen van mung-bonen. Men strooie wat mungbonen in een pot, laat 12 uur weken,daarna afgieten en in het donker zetten. Elke dag de spruiten spoelen en na een paar dagen is de taugeh klaar ( zie foto's)
onmeunig ( zie woordenboek twents-nederlands )lekker en verschrikkelijk gezond.