Dubbelig

Dubbelig.

Omdat ik mijn schrijfsels op onze laptop opsla op rangnummer, zie ik in één oogopslag dat dit nummertje 17 is. Op het moment dat ik het eerste verhaal produceer en opsla onder nummer 1 kan ik me niet voorstellen dat het zal lukken om wekelijks een blog te typen, dat, gezien het wekelijkse aantal lezers, elke keer weer door jullie wordt bekeken. Getuige het aantal mailadressen op de lijst, begrijp ik niet hoe er elke week meer dan 150 lezers zijn. Nu realiseer ik me dat ook mensen die er na een paar regels de brui aan geven meetellen en mogelijk slagen sommigen er niet in om in één keer de woordenbrij door te worstelen, zodat ze uit plichtsgevoel een aantal keren terugkomen en zo voor meer dan één meetellen. Duidelijk is te zien aan de reacties dat er in ieder geval lezers zijn die er met belangstelling naar uitkijken. Toen het in december op een zondag niet lukte rond de gebruikelijke tijd de blog te uploaden, kregen we zelfs een verontrust appje met de vraag of ze zich zorgen moest maken over ons welzijn. Zouden diegenen die zich ergeren aan mijn niet altijd even diplomatieke taalgebruik het lastig vinden om een negatieve opmerking te typen? Jullie hebben het al door: ik voel me in dit opzicht wat dubbelig. Over andere opzichten laat ik me niet uit.

Ga nu niet zeggen dat “dubbelig”niet in de Dikke van Dale staat, want dat klopt. Dubbelig wil zeggen dat een mens aan het dubben is, eigenlijk dus in dubio staat, en dat het tevens dubbel voelt.

Op de valreep

waren er bij onze naaste buren nog trouwpartijen. Zoals al gezegd, is de tijd vlak voor de Ramadan, zeg maar de carnavalstijd, een goede tijd om te huwen. Op het erf van de bruidegom kan de bruid dan tijdens de vastenmaand mooi haar kookkunsten voor de avondmaaltijd vertonen.

Bij onze achterburen trouwde de 18-jarige dochter met haar geliefde. Toevallig verblijft hij al jaren voor een studie Islamistiek in Saoedi-Arabië, maar dat vormt geen belemmering. Eerst was er feest op het erf van de bruidegom en daarna 2 dagen happening bij ons om de deur. De buurvrouwen worden dan vriendelijk doch dringend verzocht daar te helpen met koken en verzorgen van de bruiloftsgasten. Na afloop van deze geslaagde dagen vertrok de bruid in tranen naar het erf van haar recent verworven schoonfamilie. Mogelijk viel dit vertrek samen met Vrouwendag. (?)

Op 100 meter afstand woont een inmiddels 30-jarige vrouw in een compound in een voor ons een te ingewikkeld familieverband. Niet te ingewikkeld voor ons is dat we begrijpen dat ze ongeveer 9 en 6 jaar geleden minstens 2 onenightstands heeft gehad omdat ze 2 zonen heeft gebaard. De tweede bevalling hebben Alied en ik tot onze verrassing mogen begeleiden; een lifelongmemoryhappening. In november jl is ze weer bevallen……en nu in het huwelijk getreden. Ali ging op een middag naar het vesper ( in de katholieke kerk en hier om 17.00) envertelde dat na afloop door de imam ten overstaan van 2 vertrouwenspersonen van bruid en bruidegom de verbintenis werd vastgesteld (natuurlijk buiten aanwezigheid van het bruidspaar). Vervolgens werden er kolanoten en softdrinks uitgedeeld, wat maakte dat deze dienst door extra veel gelovigen werd bijgewoond. De bruidegom woont om de hoek in een miniem huisje op een heel groot terrein, maar volgens geruchten moet de bruid eerst op zijn familiecompound haar toegevoegde waarde bewijzen door daar de handen uit de mouwen te steken.

Ik durf de boude bewering wel aan, dat dit in onze beleving allemaal hééél bijzonder is.

Generalist.

Een huisarts noemen we een generalist, omdat hij/zij van “alles” voldoende moet weten om “iedereen “goed te kunnen helpen. Overigens is het vooral belangrijk goed door te hebben wat je níét weet. Dat voorkomt veel narigheid.

In afgelopen blogs heeft de oplettende lezer kunnen kennisnemen van mijn betrekkelijke generalisme op het “spreekuur “en daarbuiten. Afgelopen week heb ik desondanks mijn arsenaal verder kunnen uitbreiden. Penda, de vrouw van Ali, verkoopt als bijverdienste ijsjes gemaakt van Wonjo ( rodeblaadjeslimonade) voor de aantrekkelijke prijs van 5 dalasi aan schoolkinderen. Ze krijgt uit de kinderknuistjes nu dagelijks bankbiljetten die nauwelijks meer als zodanig herkenbaar zijn: verkreukt en gescheurd. Ali komt dan ietwat beschroomd met de vraag of ik die kan repareren. Natuurlijk kan ik dat vrijwel onzichtbaar met behulp van een reepje duct tape ( zie foto) . In Nederland gaan we niet aan de slag om een gebroken muntje van 5 of 10 eurocent te repareren, maar hier staat 10 dalasi voor 1 stokbroodje. Wie het kleine niet eert, is....... en dat klopt hier ook.

Yesss!!

Soms is het toch goed om als toubab in deze gemeenschap de handen op de rug te houden en eerst eens rustig af te wachten, wat de mensen zelf kunnen doen. Vorige week zijn de gestolen kranen in de grote tuin door leden van het VDC= Village Development Committee vervangen door kranen van kunststof.Zoals u op de foto kunt zien, lijkt het een prachtige oplossing. Helaas is de kunststofbuis met behulp van witte tape in de ijzeren buis gedrukt zonder deugdelijke verbinding. Dat houdt in dat door de waterdruk van de volle tank als de kranen dichtgedraaid worden de hele constructie in het water valt en de cementen bakken alsnog overstromen. Er is een goede oplossing voor dit probleem, maar voor dit jaar houd ik mijn handen maar op mijn rug.

Te hoog gegrepen…

Soms zijn er situaties waar ik met mijn simpele boerenverstand niet bij kan: te hoog gegrepen. Zo kwam er deze week een moeder met een baby op de arm. Dat betekent dat het kind nog te jong is om op de rug te binden en het hoofdje te laten bungelen. Het meisje oogde normaal en keek wakker rond. Ali vertaalde dat ze kwam om om babyvoeding te bedelen. Na enig doorvragen: vijfde kind, 1 maand oud en de eerste vier groot geworden met borstvoeding aangevuld met melkpoeder in een fles. Haar voorkeur ging dus duidelijk uit naar gratis kunstvoeding van gegarandeerde kwaliteit. Natuurlijk was ze al drie dagen aan het vasten en nu kreeg het meisje honger. Ja…dank je de koekoek…ik moet de eerste borst nog tegenkomen die voluit blijft produceren als de eigenaresse 14 uren niet drinkt bij een temperatuur boven de 30 graden. (Dat bedoel ik nu met provocerend taalgebruik, neem me niet kwalijk) . Mijn eerste reactie richting Ali, dat ik dit haast “criminal” vind kon ik nog tijdig inslikken, maar het woord onnadenkend zat toch zeker in mijn betoog. Mijn uitleg dat iemand met een krappe borstvoeding toch zeker niet moet vasten leek niet in vruchtbare aarde te vallen(“ rare mensen die Toubabs”) Ik heb in dit geval geen melkpoeder meegegeven.

Tja….wat als dit baby’tje er over 3 weken slecht aan toe is?? Eigen schuld of mea culpa??

Doof.

Seikhou Drammeh, 14 jaar oud, is “knaldoof ”geboren en gaat sinds 6 jaren naar de dovenschool in Serrekunda. Tot 2 jaar geleden durfden zijn ouders hem niet alleen te laten gaan met het openbaar vervoer, omdat hij alleen gebarentaal kent. Ze brachten en haalden hem dan, 2x een tijdsinvestering van 3 uren. Inmiddels gaat hij alleen en omdat hij de eerste drie kilometer tot het dorp Brufut fietst, scheelt dat in de bus kosten. Het vervoer naar school en terug is al 6 jaren via de “noodpot”van onze stichting door een echtpaar bekostigd. Deze mensen hebben nu aangegeven per eind van 2024 te stoppen met doneren. Natuurlijk kunnen we daarvoor alleen maar respect hebben na hun bijdragen gedurende alle jaren. Namens de familie Drammeh : hartelijk dank.

Je voelt het al aankomen. We zoeken voor Seikhou “transportgeld”,zodat hij naar school kan blijven gaan. Hij zit nu in de 7^e klas, dat wil zeggen de eerste klas van de middelbare school. Veel leerlingen stoppen na de 9^e klas, maar na de 12^e klas volgt het eindexamen.

Het vervoer kost per dag 100 dalasi, dus per week 500 dalasi. Uitgaande van 40 weken komt het bedrag dan op 20.000 dal per jaar, ofwel bij de huidige koers 300,-€ per jaar of 25,-€ per maand.

Wie o wie wil heeft per maand 25,-€ over om Seikhou naar school te laten gaan?Diegene kan ons mailen op steege@home.nl.Tot november heeft de huidige sponsor betaald, dus er kan nog even gespaard worden.

Tot besluit

Wil ik duidelijk maken dat ik me realiseer dat mijn 17 weblogs natuurlijk tot stand zijn gekomen door mijn subjectieve waarneming in deze cultuur en een selectie is van de gebeurtenissen tijdens deze winterperiode. Hoewel je door mijn soms provocatieve taalgebruik mogelijk anders zou vermoeden, is het nooit mijn bedoeling om daarmee denigrerend over de dorpelingen van Madiana te berichten. Het is vooral de verbazing over de verschillen in cultuur die ik tot uitdrukking wil brengen. Mogelijk kan ik tijdens ons verblijf in Hoogeveen soortgelijke ervaringen in onze samenleving beschrijven, mocht ik in staat zijn met deels Gambiaanse ogen waar te nemen. Overigens zal ik jullie dat niet aandoen (en mezelf ook niet)

Wij vliegen komende week terug. Het is hier dan goed geweest en prima om weer aan de Meerkoetlaan te zijn en “iedereen “weer te zien.

Mochten er lezers niet onder dit blog willen reageren, maar wel in een afgeschermde omgeving hun (Paas)ei kwijt willen, gewoon een mailtje naar fjtersteege@ziggo.nl .